Python jest językiem interpretowanym, więc do korzystania z niego nie jest wymagany kompilator (wykorzystywany jest interpreter). Innymi przykładami tego typu języków są Bash, PHP lub JavaScript. Oznacza to, że skrypt jest przechowywany w formie kodu i interpretowany przy każdym uruchomieniu, a nie konwertowany na kod maszynowy jednorazowo [1].
Źródło: [2]
Tak jak na obrazku powyżej, programując w Pythonie na końcu linii nie stawia się średnika. Dla tych, którym w C++ się o tym zapomina, może być to ułatwienie, ale dla osób, które pisały "kilka linijek w jednej linijce" i oddzielały je średnikami to będzie wymagało przestawienia.
Na obrazku powyżej wspomniane były też klamry, bo ich też nie ma (więcej o tym jak wyglądają pętle i instrukcje warunkowe będzie dalej). Ale jeśli nie ma klamr, to skąd interpreter ma wiedzieć, które linie kodu są wewnątrz if'a, a które już poza? I tutaj przechodzimy do kolejnego obrazka...
Źródło: [3]
Programując w C++ wcięcia zwiększają jedynie czytelność kodu dla programisty i można je pomijać. W przypadku Pythona wcięcia muszą być identyczne, żeby interpreter dobrze przetworzył kod. Wydaje mi się, że najlepiej jest to pokazać na przykładzie, więc taki znajduje się poniżej.
for i in range(3):
for j in range(3):
result = i*10+j
print(result)
print("Wykonam się po skończeniu się pętli z j")
print("Wykonam się po skończeniu się pętli z i")
Nie wchodzimy na razie w szczegóły pętli i jak działa in range
, ale wynikiem byłoby:
0
1
2
Wykonam się po skończeniu się pętli z j
10
11
12
Wykonam się po skończeniu się pętli z j
20
21
22
Wykonam się po skończeniu się pętli z j
Wykonam się po skończeniu się pętli z i
Czyli jak widać wpierw w pętli wewnętrznej (z podwójnym wcięciem) jest dodawanie, a następnie wypisywanie w konsoli wyniku. Po wykonaniu się pętli wewnętrznej, w konsoli pojawia się odpowiednia wiadomość (zwrócę uwagę, że for j in range(3):
i print("Wykonam się po skończeniu się pętli z j")
również mają identyczne wcięcia, bo są wewnątrz pętli ze zmienną i
). Gdy pętla zewnętrzna wykona się odpowiednią ilość razy to w konsoli również pojawia się odpowiednia wiadomość.
W przykładzie użyłem tabulatora do robienia wcięć, ale równie dobrze można używać spacji - jedynie wcięcie musi mieć zawsze równą wielkość!
W Pythonie komentarze dodaje się po #
, np:
# Ta linia to komentarz
print("Hello world!") # A tu komentarz w linii z kodem
Możliwe są również komentarze wieloliniowe poprzez umieszczenie ich wewnątrz ``` ```
. Ten drugi jest przydatny np. do przygotowania opisu funkcji, gdzie można w ten sposób opisać czym jest każda zmienna.
Przejdź do kolejnego zagadnienia (Zmienne i podstawowe typy danych) lub kliknij tutaj, aby wrócić do strony głównej tematu.